با پیشرفت مداوم تکنولوژی در واحدهای مراقبت ویژه نوزادان، سنجه های اکسیژن خون به ابزاری مهم برای نظارت بر وضعیت سلامت نوزادان جدید تبدیل شده اند.این دستگاه عملکرد سیستم تنفسی و گردش خون نوزادان را با اندازه گیری اشباع اکسیژن (SpO2) در خون ارزیابی می کنداکسیژن خون معمولاً در کف دست یا کف کف کف نوزادان قرار می گیرد. با این حال، به دلیل حساسیت پوست و جریان خون پایین نوزادان، اندازه گیری در این مناطق گاهی محدود است.بنابراین، محققان شروع به کشف سایر مکان های احتمالی قرار دادن سُند، از جمله مچ دست و مچ پا کردند.

در مراقبت از نوزادان، اندازه گیری دقیق اشباع اکسیژن برای تشخیص و درمان به موقع مشکلات احتمالی تنفسی یا گردش خون ضروری است.اصل اصلی اکسیژن خون سنج اندازه گیری نسبت هیموگلوبین اکسیژن در خون از طریق یک سنسور فوتو الکتریکی استاز آنجا که ساختار عروقی و ویژگی های پوست نوزادان جدید با بزرگسالان متفاوت است، اندازه گیری در مکان های مختلف ممکن است بر دقت نتایج تأثیر بگذارد.از اهمیت بالینی بالایی برخوردار است که امکان و دقت قرار دادن سُند ها در مچ دست و مچ پا بررسی شود..

بر اساس مطالعه Phattraprayoon et al. در سال 2011 ، این مقاله با هدف مقایسه نتایج اندازه گیری غلظت اکسیژن خون مچ دست و کف دست از همان طرف ،و مچ پا و کف پا از یک طرف در نوزادانبا تجزیه و تحلیل ارتباط و انسجام بین این مکان های اندازه گیری مختلف، ارزیابی می شود که آیا مچ دست و مچ پا می تواند به عنوان مکان های اندازه گیری جایگزین موثر استفاده شود.

این مطالعه شامل 150 نوزاد تازه متولد شده در بخش مراقبت های ویژه نوزادان شد. محققان از سنجه های اکسیژن خون برای اندازه گیری SpO2 در کف دست و مچ دست استفاده کردند.و روی کف پا و مچ پااندازه گیری ها در ابتدا، 30 ثانیه و 1 دقیقه انجام شد. با استفاده از روش های آماری، مانند تجزیه و تحلیل رگرسیون و نمودار بلند-التمن،تیم تحقیقاتی رابطه بین اندازه گیری غلظت اکسیژن خون را تجزیه و تحلیل کرد و تفاوت متوسط و انحراف استاندارد را محاسبه کرد..

این مطالعه ارتباط بالایی بین اندازه گیری SpO2 در کف دست و مچ دست و به طور مشابه، ارتباط قابل توجهی بین اندازه گیری در کف پا و مچ پا یافت.این نتایج نشان می دهد که مقادیر اندازه گیری مچ دست و مچ پا با مقادیر سنتی کف دست و کف پا مطابقت دارد..

از طریق محاسبه و تجزیه و تحلیل داده های نتایج تحقیقات، چه مچ دست باشد یا مچ پا،تفاوت و دقت نتایج اندازه گیری غلظت اکسیژن خون در مچ دست و مچ پا در محدوده معقول است و می تواند الزامات نظارت بالینی را برآورده کند..

استفاده از مچ دست و مچ پا به عنوان مکان هایی برای قرار دادن سنجه اکسیژن خون دارای چندین مزیت بالقوه در نظارت بالینی است.پوست در این مناطق ضخیم تر است و جریان خون نسبتا بالا استدوم، مچ دست و مچ پا گزینه های اضافی را برای نوزادان با محدودیت در کف دست و کف پا، مانند ضایعات پوستی، فراهم می کند.جراحتعلاوه بر این، در موقعیت های اضطراری، به دست آوردن مقادیر SpO2 به سرعت و دقیق برای تصمیم گیری های پزشکی بسیار مهم است.با افزایش انتخاب مکان های اندازه گیری، پرسنل پزشکی می توانند به موقعیت های مختلف انعطاف پذیرتر پاسخ دهند.

با این حال، تحقیقات همچنین به محدودیت های بالقوه اشاره می کنند. به عنوان مثال، چون مچ دست و مچ پا بیشتر از کف دست و کف پا اندازه گیری می شوند،ممکن است توسط عوامل خارجی مانند تغییرات دمایی و فشار خارجی تحت تاثیر قرار گیرند.علاوه بر این، انتخاب محل اندازه گیری ممکن است نیاز به متناسب کردن با شرایط فردی داشته باشد.نوزادان زودرس ممکن است به دلیل توسعه ناقص پوست و سیستم عروقی خود نیاز به توجه ویژه داشته باشند..

در مجموع، این مطالعه داده های ارزشمندی در مورد اندازه گیری اکسیمتری نبض در مچ دست و مچ پا نوزادان فراهم می کند.نتایج نشان داد توافق خوبی بین اندازه گیری SpO2 مچ دست و مچ پا و نتایج سنتی کف دست و کف پابر اساس این یافته ها، مچ دست و مچ پا می توانند به عنوان مکان های اندازه گیری جایگزین موثر عمل کنند، به ویژه زمانی که مکان های سنتی در دسترس نیستند یا اندازه گیری آنها دشوار است.مطالعات آینده می توانند کاربرد این مکان های اندازه گیری را در موقعیت های مختلف بالینی برای بهینه سازی روش های نظارت در مراقبت از نوزادان بررسی کنند..